بزرگي شد به خواجه ميهماني

لَميده خواجه در فاخر مکاني

تمام حاضران ، پندي با خير

بخواستند از بزرگ ما ابوالخير

بگفتا شيخ ، که جنَّت را نخواهم

چو مشتي کور و پير و شل نخواهم

بخواهم بودن اندر آن جهنَّم

که گردانند شهان اين جهانم

و باشند آن بزرگان زر و مال

بسان فرعون و قارون و دجّال

و يا آنکه لَميده در پر قو

همان جايي که باشد خواجه در او

چو بشنيد اي سخن را خواجه در جا

بلند شد با دگر حال از همان جا